Gündem 28

Bugün çözüm odaklı iletişim seminerine katıldım. Neler öğrendim neler. İletişim kurmak başka, soruna çözüm bulmak başkaymış. Ben her konuştuğum kişiyle iletişim kurduğumu zannetmişim. Bugün anladım ki konuşmak başkaymış, iletişim kurmak hatta bir sorunu çözecek iletişim kurmak başkaymış.

Seminer devam ederken, Süleyman Bey bir soru sormasın mı? İleride ne olmak istiyorsunuz? Hiç duraksamandan cevabımı yazdım. “Giresun Belediye Başkanı”. Seminere katılan bazı arkadaşlar durumu bildiği için doğal karşılasalar da, çoğu katılımcı ve semineri veren arkadaşlar kısa bir şaşkınlık yaşadı. Ben ise 30 Mart 2014 gününe gittim. Bu dakikadan sonra katılımcılar neler yaşadılar bilemem ama benim gözlerimin önünden 30 Mart süreci geçmeye başladı. Özeleştiri yapmalıydım. Öyle de oldu. Seminerdeki etkinlikler ard arda devam ederken, ben deki özeleştiri aşkı daha da arttı. Allah’ım uzun süredir özeleştiri yapmamış olmalıyım. 2013 Ocak ayından itibaren yaşadıklarım tekrar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor. Özellikle zap – zip – zup kısmında. Hızlıca karşımdaki kişinin yerini almak istedim. Gözüm kimseyi görmüyordu. Burhan Bey zup demişti. O da ne tüm katılımcılar önümü kesiyor. Ne kadar da çoklar diyorum içimden. Katılımcıların etrafından dolaştım. Çemberin karşısına geçmiştim. Birden kendime geldim. Seminerde karşıya geçmiştim ancak gerçek seminerde olmadı.

Birden aday adaylığım sürecinde hayırda yarıştığımız arkadaşlarımı hatırladım. Zaman hızla akarken 29 Kasım 2013 belediye başkan adayı açıklanıyor. Aday ben değilim. Malumun ilanı olarak düşünüyorum. Bizim bir amacımız vardı” durmak yok, çalışmaya devam”. Ben de çalışmaya devam ettim. Aday ben olsaydım çalışmayacak mıydım? Benim için değişen bir şey yoktu. Biz Giresun için yola çıkmıştık. Tekrar özeleştiri yaptım. Süreç içinde çözüm odaklı iletişim kuramamıştım. Ya da bizimle iletişim kurmak istemeyenler vardı. İkinci kolay yol. Hatayı başkasında aramak. İletişimi ben kuramamış olmalıydım. Bu durumda, iletişim kuracağına inandığım kişiyle birlikte olmalıydım. Öylede yaptım. Giresunluyla tekrar tekrar iletişim kurmaya çalıştık. Artık ben değil bizdik. Yoksa ben mi biz olduğumuzu sanıyordum. Giresunluyla iletişim kurmamızı engelleyenler mi vardı? Ben bu soruların cevabını ararken Erçin Bey katılımcılara teşekkür ediyordu. Ben de kendilerine teşekkür ettim. Koca bir yılı tekrar yaşamıştım. Seminerin sonunda anladım ki, benden önce bu seminere katılan hemşerilerimiz varmış. Çözüm odaklı iletişim konusunda bizden iyi olduklarını biliyorum.

Nerden mi?

30 Mart 2014 sonuçlarından.